​

Sardım o kökü budanası sarmaşığa
Ak gibi tüter penceredeki aralıktan
Ney’leyim bana yeşil yerine gam vereni
Gece gibi bürünmüş kara, ak’a

Sarmaşık solanıyor boynuma
Yakıyor diri yeşilimi
Ne bilsin el halimi
Dalında ki kumruya yazık değil mi

Körüklediğin köklenmiş kinini
Yar edemedin cehennem ateşine
Buladın sinemi kör kininle
Yüreğim katılaşır taş yüreğine

Allah bilir hakka teslim olanı
Sonu tezdir dallıyı üryan yapanın
Nefsini ebedi sanan, anlayacaksın
Ummanda boy vermek için çırpındığın an