Derdi bilinmesin diye güle güle ölen var
İçine akıta akıta gün gün eriyen var
Dünyaya meydan okur ama sonunda solan var
Kendi yangınında sessiz sessiz yanan var

Geceler dost olmaz dert yine çökünce
Gülüşüne aldanma içi kanar sönünce
Sırtına dünya biner derman kalmaz bölünce
Acısıyla baş başa duvarlara sürünce

Bir yanar, bir susar ah içinden kırılır
Her adımı yara her nefesi daralır
Dışarıdan gülse bile gönlü karalır
Kimse bilmez içindeki fırtına nereye savarır

Derdi bilinmesin diye güle güle ölen var
İçine akıta akıta gün gün eriyen var
Dünyaya meydan okur ama sonunda solan var
Kendi yangınında sessiz sessiz yanan var

Yüreği bin pare ama belli etmez
Yıkılsa kimse duymaz kimse yetmez
Kaderine küsmez bile gözyaşı gitmez
Gömse de içine hiçbir acı bitmez

Gülüşü bir perde arkası karanlık
Her hatıra zehir her nefesi bulanık
Yoluna taş dolar her adımı tutsaklık
Sessiz bir çığlık gibi içi dolu yanıklık

Derdi bilinmesin diye güle güle ölen var
İçine akıta akıta gün gün eriyen var
Düştüğü yerden kalkar ama içi paramparça
Gülerek bu dünyadan sessiz sessiz giden var

Bittiğine pişman olma
Döndüğünde bulamazsın
Bu kalbime aşk ümidi
Veren sendin
Kalamazsın

Yaramazsın
Yaramazsın benden sonra olamazsın

Ah bu kalbim aaah eder de
Aynalara bakamazsın

Yaramazsın
Yaramazsın başkasıyla yapamazsın

Ah bu gönül taş keser de
İstesen de yakamazsın