İnsandan geçtim vardım insana
Gayesi olmayanın kör vicdanına
Kitaplar dolusu ezber yapana
Takılı kaldı dünya, döndüm şaşkına

Bir günde tükendi inancın harcı
Bir güle yüklendi dikenin sabrı
Bülbüle sormadan verdik cevabı
Çakılı kaldı dünya, vardık yokluğa

Düşmüş Aşk’a benim kalbim
Giden zalim, gelen alim
Dört bir yanda sinsi hain
Çıkamadım, yok ki halim

Binbir alem
İçime dolarsın
Aşkın adı İstanbul
Bir düş olur
İçine alırsın
Yandım İstanbul

Kanatlarım yok uçamam ben
Bakışımla doyamam ben
Başka bir yar sevemem ben
Yuvam İstanbul

İstesem de kaçamam ben
El sözüne kanamam ben
Derde derman bulamam ben
Canım İstanbul