​

kurumuş yaprakların öyle diyorlar
erken gelen hazanda yemin etmiştin
yapma demiştim etme koparırlar
ben seni açmadığın dal da sevmiştim...

bazen bir yel eser çarkıfelek de
ağaçları söker atar kökünden
çoğu zaman böyledir bu düzenek de
yuvasız garipleri eder yerinden.

bazen don vurur Dâr-ı fenâ ya
Şafak sökene kadar olan olmuştur.
veda eder tomurcukların ilkbahara
artık zeytin yaprakları bile donmuştur.

Ne yel esti nede don vurdu şehrine
her fırtınaya açılırdı kanatlarım
soğuğun zerresi ilişmedi zatı şahanene
kor olur ısıtırdı parmaklarım.