4000

Dumanlı bir geçmiş, gözümde perde,
Kalbim sessiz ama fırtına içerde.
Bir bakış, bir cümle, yıllar öncesi,
Unutmadım, hâlâ çalıyor sesi.

Gölge gibi yanımda, ama yok gibi,
Bazen en yakın olan en uzak biri.
Kıskançlık değil bu, kalbim kırık,
Anlamadın beni, halbuki açık.

Susuyoruz ama duvarlar dinliyor,
Adımız yok, hikâyemiz çığlık oluyor.
Ne seninleyim tam, ne de sensizim,
Bu savaşta sadece sessizim.

Sokak lambası gibi sönüp yanarım,
Sen geçerken hep içime kanarım.
Bir söz ettin, dünya durdu belki,
Güldüğün an, içimdeki delik eski.

Aynı gökyüzü, ayrı şehir gibi,
Gözlerin bana hep yarım gibi.
Beni en çok bilen, en çok unutan,
Kalbime iz bırakan, ama susan.

Susuyoruz ama duvarlar dinliyor,
Adımız yok, hikâyemiz çığlık oluyor.
Ne seninleyim tam, ne de sensizim,
Bu savaşta sadece sessizim.

Bu şarkı bir sır, bizden başka bilen yok,
Sözcükler yandı ama ismi silen yok.
İki kalp, bir hikâye, ama ayrı cümleler,
İkimizin de adı yok, sadece hisler…