​

Kara Toprak

Soyumu sopumu kuruttun beni
Canımdan canım aldın kara toprak
Evlat acısıyla yandırdın beni
Yavrumu benden aldın kara toprak

Nice bahar gitti bir gül açmadan
Dal kırıldı ömrüm tamam olmadan
Gözüm yolda kaldı selam almadan
Köksüz ağaçtım yaktın kara toprak

Emzirdiği yavrusunu yitiren
Bir ana düşer mi böyle bitiren
Duaları göğe boşa getiren
Merhamet sildin aktın kara toprak

Mezarına serdim umut çiçeğin
Tutmaz artık yazda yok güleceğim
Bir yudum huzur hasret içeceğim
Hayatım zehre kattın kara toprak

Kul Ortak der yandım tutmaz yamağım
Ne bir el var ne de solmaz otağım
Gönlümde sönmeyen bir ateş ağım
Alnıma kara yazdın kara toprak

KUL ORTAK