​

Bir türküdür aşk, şu dilime dolanan 

Bir paslı hançerdir kalbime saplanan 

Bir kelepçedir takılır kalemime 

Bir mühürdür vurulur kahrolası dilime 

Tutulamaz eller yazarçizer boş 

Anlamak gerekli anlayamamak nahoş 

Gözlerinde esrarlı bir bakış 

Kalmamış mevsim gitmiş yaz kış 

Aşk denen meret bir bakır tencere 

Kaynadıkça kaynar buhar olur göklere 

Görmez gözler olur birer âmâ 

Yalnızlık yetim bir bebek, yârden kalma 

Kapanır kapılar ardıma gelmez ışık 

Karanlık bir oda elde kalan tek varlık 

Duvarında kan salkımları sallanır 

Yârden geriye cansız bir beden kalır 

Alınan her nefes yeniden ölmektir yâre 

Bu ölüm yoluna bulunamaz bir çare 

Duvarlar, çirkef planlar yapar sinsice 

Bir ölüm çığlığı inler odada sessizce 

Her duvarda asılıdır, berrak bir mahkeme 

Vicdanda af yok, müebbet mahkûmiyetime 

Artık bekler “Meftun” sıcacık bir ölüm 

Koskoca okyanusta ben gizli bir çölüm