2500

Koyu siyah düşünceler, içim yanar köz gibi
Gülüşümde maske var, kalbim kırık, söz gibi
Geçmiş hâlâ üstümde, yarın donar buz gibi
Düştüm ama kalkmadım, ruhum kayıp, iz gibi

[1. Verse]
Geceyle dertleşen çocuk, sokak lambası şahidim
Her adımım isyan gibi, gölgem bile lanetli
Dost dediklerim sis gibi, dağıldı ilk fırtınada
Yalnızlık bir alışkanlık, sarıldım yokluğun adına

Baktım aynaya bir sabah, tanıyamadım kendimi
Bu hayat bana dar geldi, boğuluyorum kendimle
Sigaramdan duman yükselir, hayallerle birlikte
Kurtuluşum yok gibi, yazıyorum ölmeden dinle

[Nakarat]
Koyu siyah düşünceler, içim yanar köz gibi
Gülüşümde maske var, kalbim kırık, söz gibi
Geçmiş hâlâ üstümde, yarın donar buz gibi
Düştüm ama kalkmadım, ruhum kayıp, iz gibi

[2. Verse]
Anılar kafamda döner, hiç susmaz o eski ses
Beni benle yaktılar, yoktu yanımda bir nefes
Her dostluk yalan çıktı, içleri boş birer heves
Kalbim harabe şimdi, içi kül, dışı heves

Kırılmış aynalar gibi, parçam her yerde eksik
Ben mutluluğu geçtim, artık sadece sessizlik
Sırtımda yüz bin yükle, gülüyorum delice
Çünkü ağlasam da duyan yok, karanlık hep içimde

Her gece biraz daha çöker üstüme bu şehir
Yazdığım her dize kan, gözyaşı değil
Sonsuz bir döngüdeyim, çıkışı olmayan bir film deyim
Perde kapanınca bile içimde devam eder bir kin

[Nakarat]
Koyu siyah düşünceler, içim yanar köz gibi
Gülüşümde maske var, kalbim kırık, söz gibi
Geçmiş hâlâ üstümde, yarın donar buz gibi
Düştüm ama kalkmadım, ruhum kayıp, iz gibi