2000

umudum kalmadı senelerdir
ama kafamada sıkmam gerekendir
sokaklarda gezmem gerekirken
karakol bekleyen yine bendim

hayallerimde yok olurken
ama kendini düşünen yine sendin
burdan gitmen gerekirken
en diplere batanda yine kendin

düşmüyorum , kalkmıyorum
neden dostlarım yanımda yok
sorgulamıyordum, inanamıyordum
inandığım şey yedi milimetre
ölüme ramak kalan iki milimetre
sorguda suhal yok iki kelimetre
bahaneden de saklanmışken
sonumuda getiren bir kelimeydi

nakarat---
keşkelerde olamaaz
umudum da yoktu artık
hiç hayaaata

yoruluyodum bitiyordum
keşkelerdende ödün yok
tükeniyodum çöküyordum
kara para çalışıp tutunmamaktan
korkumu saklayıp unutamamaktan
gözyaşlarını da kurutamamaktan
yaşamaya alışıp korunamamaktan
okyanus içinde boğulamamaktan

tek başımaydım , ayaktaydım
nefret kin kusan bakışlarım
sokaklardaki akışlarım
boş şeyleride takışlarım
öfkeyle dolan savaşlarım
tek başımayken ayaktayım
yanlız kalmaya alışkınım
umutlarımıda yakışlarım

keşkelerde olamaaz
umudum da yoktu artık
hiç hayaaata