1500

[verse1]
İçimdeki boşluk çok derinlerde gece yarısı uyanıyorum genellikle
gözlerimde çapak birikmiş bide acım sayfalara düşüyor yine
Kaybolmuş daha küçükken çocuksu olan neşe büyüdüm baba eksikliği ile
Yarım kalan tarafım sızladı bugün de mazim esir oldu sanki karanlık bir geçmişe

Sevdiğim kadın farkım da değil benim de bir bakışı ile yer etti gönlüme
Ömür yetmez o kahve gözlere dökülse de içimdeki sevgi sözlere
Bir anlamı yok kalbine giremediğim süre sana olan sevgimi bil istedim sadece
Heyecanlandım ilk kez senle konuşmayı denediğim de

Hayır cevabı oluşturdu enkaz kalbim de eğer sarılsaydın yaralı bedenime
Bir ömür boyu sahip çıkardım hislerine ne kadar mutlu olmayı istesem de
Yanlızlık yazılmış kaderime laf geçiremiyorum kederime alışıyorum yaşamaya hüzünle
Kasvet vuruyor yüzüme suratım beş karış gülmeyi unutmuşum yine

En yakın arkadaşım yalnızlık iki yarım bir tam eder düşüncesi ile adım atmıştım
Hayatındaki gölge olarak kalmıştım ilk kez değil son kez bir kadın için hayallere dalmıştım
Yaptığım yanlıştı farkına varmıştım beni görmeyen kadına şarkılar yazmıştım
Bir gün olacağımıza inanmıştım birlikte yaşlanma hayali ile rüyalara dalmıştım
[nakarat-chours]

Ne babam vardı yanım da ne de sevdiğim kadın vardı farkıma
Umut Işık’larını söndürdüler bu puslu şehirde galiba hoş geldin yâr şarkıma
Bir namlu tutulmuş şakaklarıma ellerine bıraktım bir tabanca
Sık hadi sakın utanma