​

(1. Kıta)
Gecenin karanlığında kaybolan umut,
Sonsuz bir yalnızlık sarar, ne de olsa tut,
Her yükü omuzlarımda taşımak zor,
Bazen vazgeçmekten vazgeçmek daha ağır,
(NAKARAT)
Vazgeçemediğim her şey, yüreğime hançer,
Bir yanda aşk, bir yanda hüzün iç içe geçer,
Ne zaman düşsem, hep kalkmaya çalıştım,
Ama bu kez, belki de düşmek daha doğru,
Vazgeçmekten vazgeçtim,
Yüküm ağır ama bu yolda tek başımayım,
Vazgeçmekten vazgeçtim,
Yaralarım var ama acıdan vazgeçmedim.
(2. Kıta)
Bir zamanlar düşlerim vardı, şimdi yıkık,
Geçen zaman, her anı söndürdü, sanki bir sigara dumanı,
Herkes bir şeyler beklerken benden,
Beni de unuttular, öylesine yalnızım.
(NAKARAT)
Vazgeçemediğim her şey, yüreğime hançer,
Bir yanda aşk, bir yanda hüzün iç içe geçer,
Ne zaman düşsem, hep kalkmaya çalıştım,
Ama bu kez, belki de düşmek daha doğru,
Vazgeçmekten vazgeçtim,
Yüküm ağır ama bu yolda tek başımayım,
Vazgeçmekten vazgeçtim,
Yaralarım var ama acıdan vazgeçmedim.
(Köprü)
Bir gün belki, taşırım ben bu yükü,
Ya da bir gün biter bu gece, aydınlanır her şey,
Ama her anı taşırken, içimde bir çığlık,
Vazgeçmekten vazgeçtim, ama belki de susmak gerek.
(NAKARAT)
Vazgeçemediğim her şey, yüreğime hançer,
Bir yanda aşk, bir yanda hüzün iç içe geçer,
Ne zaman düşsem, hep kalkmaya çalıştım,
Ama bu kez, belki de düşmek daha doğru,
Vazgeçmekten vazgeçtim,
Yüküm ağır ama bu yolda tek başımayım,
Vazgeçmekten vazgeçtim,
Yaralarım var ama acıdan vazgeçmedim.