10000

Hatırlıyorum kendimle başbaşa kaldıkça
Herşey geliyordu gözümün önüne birbir
Kendimle yalnız kalmakla kortukça
Bu ölü evden hatıralar hatırlatacaktı bana seni


Dün evimize gittim camları hep kırılmış
Resimlerimiz odaya hep dağılmış
Unuttuğun kolye yastığın altında kalmış
Bu ölü evden tek hatıraydı beni ağlatan


Keşke bir defa olsun görebilseydim seni o gelinlik içinde
Geceleri geliyorsun da bazen şöyle gözümün önüne
Hayallerimde bile bakamıorum inan o güzel yüzüne
Bu ölü evdeki hatıralar canlansa da gözümün önünde


Bozuk bir sattin tik-taklari kadar hissedeceğim yokluğunu bu evde
Sessizlik kulaklarımı patlatırken hissedeceğim sızıyı kalbimde
İstemem bırakma senin olsun yalan aşkın da sevgin de
Çok geç artık benim olmak için önümde diz çöksen de