1000

Daha oyuncaklarım kutusunda dururken
Saçlarımı rüzgar değil dertler tararken
Ben baharı bekleyip kışı yaşarken
Hayat vurdu sırtımdan, çok erken düştüm
Oyun çağımdı benim, birden büyüdüm...
​(Nakarat - A)
Ben daha çocuktum, anne oldum
Gençliğimi taş duvarlara sordum
Kucağımda bir can, gözümde yaşlar
Kendi ninnimde kendimi uyuttum...
​(Nakarat - B)
Ah kader, kör kader, bana ne yaptın?
Bez bebek yerine dertleri attın
Ben daha dünyayı toz pembe sanarken
Siyahın en koyusuna beni boyadın...
​(2. Bölüm)
Parklarda koşup oynamak hakkımdı
Okul yollarında gülmek bahtımdı
Şimdi nasır tuttu o narin ellerim
Aynadaki bu yüz benim mi, ben kimim?
Gelinlik giymeden soldu güllerim...
​(Şiir Kısmı - Fonda hüzünlü bir keman taksimi ile)
"Anne... Hani bana masallar anlatırdın ya,
Prensesler hep mutlu biterdi sonunda.
Benim masalım neden böyle yarım kaldı anne?
Arkadaşlarım ip atlarken sokakta,
Ben hayatla ip cambazlığı yapıyorum şimdi.
Kucağımda bir evlat, yüreğimde bin feryat...
Bana anneliği öğrettin de,
Çocuk olmayı unutturdun hayat..."
​(Nakarat - A - Tekrar)
Ben daha çocuktum, anne oldum
Gençliğimi taş duvarlara sordum
Kucağımda bir can, gözümde yaşlar
Kendi ninnimde kendimi uyuttum...
​(Bitiş)
Çocuktum...
Anne oldum...
Kayboldum...