8000

lgeler altında yürüdüm bu yol,
Karanlık içimde patlayan bir volkan.
Favela sokakları, kanlı bir oyun,
Her köşe başında yankılanır solgun.


Düşman bakışı içimde derin sancı,
Gece çökerken ruhumda hep yangı.
Barut kokusu, yüzümdeki çizgi,
Hayat bu şehirde zehirli bir gizli.


Aşkın gölgesi düştü duvarlara,
Adın kazılı kaldı bütün yaralara.
Sen gidince sustu bu koca sokak,
Kalbim pas tuttu, yüzümdeki yaprak.


Bir elimde umut, bir elimde nefret,
Sözlerim kurşun, kalbimse hasret.
Gece yarısı silah sesleri iner,
Favela bağırır, kader yine tiner.


Düşman adımları sessizce yaklaşır,
Kalbimde bir öfke, gözümde savaşır.
Yağmurla yıkanır kirli kaldırımlar,
Gözlerimde kaybolur bütün anılar.


Şehrin karanlığı üstümü sararken,
Gölge gibi dolaşır düşmanlar erken.
Aşk bir kurşun gibi saplandı bana,
Sokaklar anlatsın dertlerim sana.


Favela duvarında grafiti haykırır,
Bu şehir kan kusar, kuralı aykırır.
Aşkı kaybettim, kinimle yoğruldum,
Gölgelerin içinde adını doğruldum.


Hayaller zincir, kalbim bir esir,
Düşmanım gülse de ben hep delirdim.
Kaldırım taşları benim defterim,
Her çizikte geçmişimi getirdim.


Sokakla büyüdüm, susarak konuştum,
Karanlık gecelerde hayata dokundum.
Aşkın izi kaldı paslı bir kapıda,
Yazdım acılarımı kırık bir rap şarkıda.


Bu yolların dili, kanla yazılmış,
Favela hikâyesi hep ayaz kalmış.
Düşman, aşk, sokak; içimde kavga,
Yine tek başıma kayboldum sabaha.

[Nakarat]
Bu sokak nefesim, kanımda barut,
Favela yanıyor, içimde bir umut.
Aşk da düşman da beni yaraladı,
Karanlık gecede ruhum kanadı