​

Sokaklar anlattı bana kim sadık, kim hain,
Her adımda yankı var, ayakta kalan sağlam bi’ beyin.
Dost dediklerim gitti, arkamdan sus pus oyun,
Ben kalemle savaştım, elimde mikrofon – silah koyun.

[Verse 2]
Yalancı maskeler, gülüşlerin altı çukur,
Gerçek olmak zordur, karakterin varsa gurur.
Sistemi kandıramam, ama kendimi de satmam,
Yazdığım her satırda ben varım, yalanı yakmam.

[Verse 3]
Çocukken hayal kurduk, büyüyünce kurşun sıktılar,
Üstüm tozdu hep, yapardık çamurdan oyuncak
Yine de içim soğuk, cebimde kış gibi yemin,
Ben gecenin çocuğuyum, uykusuzluk benim dilim.

[Verse 4]
Baba figürü eksik, sokak anlattı adamlığı,
Bir gün düşersen, kalkmanı beklemez kimse, anla bunu
İhanet cebindeyse dostun bile seni satar,
Ruhumda travmalar, bu yüzden gözüm hep kara

[Verse 5]
Her beat bir mezar taşı, her sözüm bir feryat,
Rap benim kurtuluşum, yoksa çoktan derdim bayat
Psikologlar çözemez bu kafanın içini,
Benle aynı yolda yürü, anla hayat filmini

[Verse 6]
Uyuşmayan ellerimle tuttum kalemi kanla,
Yaşamaksa cehennem, ölmek cennet anla.
Ben dibe batmadan öğrendim kim gerçek kim maske,
Bu şehir gri dostum, güneş bile kaçak bende.

[Verse 7]
Sansar’ın ruhuyla yazdım bu gece bi’ manifest,
Bu sadece rap değil, içimde patlayan protest.
Kırılmış kalbimle değil, hırsımla yazdım her satırı,
Beni anlayan az olur, çünkü bu dert – sokak kalıbı.

[Verse 8]
Dilimde paslı sözler, boğazımda dert saklı,
İçimde çığlık var, dışımda sessizliğin ağıdı
Beni susturamaz kimse, yazdığım her cümle aykırı,
Dünya adaletsizken bu koşturmaca neyin çabası

[Verse 9]
Kimi lüksle boğulmuş, kimi açlığın peşinde,
Hayat bir kurşun gibi, kimini deler geçer, kimine denk.
Ben çatlak sokak taşında buldum kimliğimi,
Yırtık ayakkabılarla bastım sisteme, dinle beni.

[Verse 10]
Bu son verse değil, bu sadece başka bir yara,
Her düşüşümde öğrendim: bu dünya acı ve kara
Rap’te siper aldım, gerçekleri kustum saflara,
Yaşadığım her satır, iz bıraktı asfaltlara


Son sözüm bu, dinle; sustuklarım mezar gibi,
Yalnızlıkla yoğruldum, dostluk sadece ezber gibi.
Bu sokaklar büyüttü beni, ne devlet ne de kitap,
Filistin ağlarken uzaklarda, hangi barış bize hitap?
Koca dünya ve boş insanlar
Boşa göz yaşı ve de feryatlar

Gazze sokakları sessiz, gökyüzü duman,
Çocuklar oynayamaz, kulaklarda patlama zaman.
Filistin’de umut bile sınırdan geçmez ki.”
Bir yanda hayat, bir yanda yıkımın resmi,
Gözünü aç ve de uzat bi yardım eli