1200

Seni tekrar yazabilecek gücü nerden bulduğumu sormuşsun
İçimde yaşadığın sürece yazabileceğimi ne çabuk unuttun
Kalbini bir başkasına açtığından beri yollarımızda yoksun
Olmamaya devam etmelisin ki yazdıklarımı herkes duysun

Sen benim içimde her zaman bir yangın olarak kalacaksın
Zamanı geldiğinde ne büyük aptallık yaptığını anlayacaksın
Elinden birşey gelmeyecek ve zamanı tersine saramayacaksın
Sırf bu yüzden yaptığın hatalarınla bensiz yaşlanacaksın

Şimdiden pişman olmuş gibisin yoksa seninde mi hayallerin yıkıldı
Kalbini açtığın adam senin bana acımadığın gibi acımadımı
Oysa ben hala acıyorum sana sen benim hayallerimi yıksan dahi
Çünkü ben babamdan gördüğüm şekilde uyguladım sevgiyi

Bilirsin ben aşkı oyuncak yapanlar kadar da sevmem vedaları
Üç sene sonra veda ettiğim için tekrardan yazıyorum bu mektubu
Adına istediğini de ama dinleyenlerin gözünde buda bir mektup
Bu yüzden son bir isteğim var bunuda diğer mektup gibi sakla olurmu

Adım kadar eminim bunuda diğeri gibi gizlice saklayacaksın
Çatı katındaki tuğlaların arasına poşetleyipte bırakacaksın
Tıpkı yıllar önce yazdığım tüm şarkılarımı sakladığın gibi
Sözlerimi özenle sayfalarca yazıp herkesten saklayacaksın

Yıllar geçse dahi telefon rehberinde numaramı sakladığın gibi
Fakat bilmediğin birşey var senden sonra numaram değişti
Üç beş yedi diye sayarken inan şuan ki sayısını ben bile unuttum
Anksiyetem o kadar gelişti ki bana ulaşacaksın diye korkuyorum

Bu yüzden evimde değilde orda burda kalıyorum sürekli
Bir gün stüdyo bir gün işyeri diye sürekli değiştiriyorum yerimi
Sayende en güvendiğim adamlara bile söyleyemiyorum yerimi
Çünkü kabuk tutmaya başlayan yaramı tekrar kanatırsın diye

Yıllar sonra tekrar kanatmana izin vermem kapanan yaralarımı
Ben o yaraları kapatmak için bir gençlik yaktım anladın mı
Yanmış gençliğimin üstüne kabuklarını soydurmam yaralarımın
Çok soymak istiyorsan eğer bekle kendi yaralarını soyarsın

Bunlar sana bir oyun gibi geliyor ama biz artık eski biz değiliz
Aradan seneler geçti baksana artık yaşlanmış iki bireyiz
Yıllarca birbirimiz için değil başkaları için yaşamış kimseleriz
Ellerimi bıraktığın günden beri sen sevilen ben ise seven kişileriz

Söylesene sana başka tenleri can çektirecek kadar ne yaptım
Boynundan tutup dudağından öpmedim diyemi bunları yaşattın
Oysa benim aklımda böyle psikolojik bir deli olmak yoktu
Sayende yara bandı bile olmayan odamda ecza dolabım oldu

Tüm çevrem hatta ailem bile deli gözüyle baktı bana
Gittiğim her doktor torbalar dolusu ilaç verdi kucağıma
Küçükken grip bile olmayan ben şimdilerde amansız hastayım
Hastalığımın etkisini dindirmeye yetmiyor antidepresanlarım

Hissediyorum çok yakında bir gün gelecek ve herşey bitecek
Amansız teşhisi koyulan hastalığım birden geçip gidecek
Bana deli gözüyle bakan tüm insanlar aniden hüzünlenecek
Her perşembe gelip kuruyan toprağıma sular serpecek