2000

Çok uzaklarda yuva yapmış bir kuşsun 

Kanadın kırık, umudundan vurmuşlar seni 

Nasıl yummuşsun gözlerini acıya 

Şimdi kocaman duvarlar örülü kalbinin etrafına 

Satır satır kesmişsin ilişkini insan denen mahluktan 

Arıyor gözlerin umudu 

Cam 

Şişeler içinde kalbin, camlar kadar kırık 

Kalbim, kalbim ulaşamıyor kalbine 

Korkuyorum bir yandan 

Ya soldurursam binbir zahmetle büyüttüğün çiçekleri. 

Ya ben değilsem toprağın 

Değer mi gül için papatyalardan vazgeçmeye ? 

Kaktüsleri de severim ben 

Belki de orkide, dünyada açan ilk çiçek 

Ve sen, ruhumda açan ilk çiçek 

Sen, gül toplayan, gül devşiren 

Toplar mısın göğsümde açan gülleri?