400

Koparttım tüm cicekleri
Bakmadan yapraklarına
Gömdüm toprağa sevdiklerimi
Ettim dua allaha
İcip durdum bakmadan kendime
Tanıyamadım baktıgımda aynaya
Bu kim der annem bana inanma
Kafamda sorunlarım hep bi paranoya
Sen varsan düzelir her şey aslında
Bakamadım hicbir şeyine aslına
Herkes menfaati kadarmıs meğer
Silip attım tüm dostlarımı teker teker

Hayatım düsük aldıgım bir sınav
Ettim nefret hep hocalardan
Düşündükçe hep içim yanar
Şeker yerine tuz basılan yaralar
Ama umursamam ne de olsa bitmez sana gelen yollar
Bir yanda anılar bir yanda yarınlar
Bir bok bilmeden eleştirir iftirayla yaşayanlar

Nasıl yaşarım bilmem genelde
Tek bildiğim huzurum seninle
cocukkende paranoyam benimle
ev alıcam annem sana yeminle
kalır kelimeler kifayetsiz
tıpkı sensiz ben gibi
Nasıl yapabiliriz dün gibi
çığlıkların ardında yanan kül gibi