​

Ay Doğarken

Gecede ay parlak, gözümde yaşlar
Hasrete bürünmüş eski telaşlar
Duvarda gölgeler, içimde taşlar
Yanıyor kalbimde yar Adıyaman

Gecenin koynunda serin bir ay var
Yıldızlar göz kırpar, rüzgârda duvar
Dalgın sokaklarda şavkını yayar
İçimde ince bir nar Adıyaman

Gümüş bulutlarla süzülür hayal
Üşürken gölgeler, titrer her misal
Bir sevda ezgisi olur istikbal
Gönlümde yeşeren dar Adıyaman

Taş duvar yürekli evlerin sesi
Zamandan kalmış bir ezgi hevesi
Geceler söylerken sevdanın nesi
Sitemle doludur yar Adıyaman

Ay batmaz yüzünde tarih nişanı
Gökyüzü sarar da her kadim anı
Bir derviş bakışı, bir yâr fermanı
İçime işleyen zar Adıyaman

İçimden bir türkü yükselir hafif
Bu kalp bu şehirle bir olmuş latif
Kul Ortak der aşkı yazar en naif
Dizeler süzülür nar Adıyaman

KUL ORTAK