​

_Bir sokak hikâyesi, kalemle kazıdım duvara, Kelimeler mermi, hedefte vicdanın kamburu. Yürek yangını söndürmek için yaktım bu kâğıdı, İkimizin gölgesi düşsün şehrin labirentine..._ _Tetikteyim, zihnimde kırık bir metronom, Adalet kâğıttan bir ejder, yutar açları tok. Yalnızlık paspası altında saklı gerçekler, Ben yalın ayak, sen takunyayla çıktın yola! Kod adı: "Karanlık", her hece bir hançer, Cehennemi avuçlarımda taşıdım, buz tuttum. Haykırışlar sessiz, gökyüzüne kilitli, sokağın diliyle yazıldı bu manifesto..._ _İki dilim karanlık, bir yürek yangını, Sözlerimiz düşer geceye birer sarmaşık. Kanat kırığı kuşlar gibi döneriz aynı yerde, Ruhumuzun haritası çizilirken çakıllara..._ _Bir ölünün günlüğüyüm, satır aralarında gizli, Zamanın çürüttüğü meyveler dökülür dilimden. Gölgemle dans ederken, kaybettim benliğimi, Aynalar kördür, yansıtmaz artık suretimi. Bir nehir gibi akar sözler, dipsiz kuyulara, adaletin kelimeleri paslı bir tılsım. Yıldızlar sönerken, fısıldarım kulağına: "İnsan, kendi cehenneminin bekçisidir..."_ Bu şehir uyurken, biz uyumadık asla, Kâğıt uçaklar fırlattık yarınlara umutla." vicdan aldı götürdü hepsini, Kaldık mı? İki çocuk, kırık bir salıncakta."_ **Outro (İkisi Beraber):** _Bir yanımız yangın, bir yanımız buz, Yürüdükçe çoğalır ayak izlerimiz. Duvarlara yazıldık, silinmeyen birer çığlık, Karanlığın iki yüzüyüz