300

Otobüsteyim uzun yol yapmalıyım
Bursa denen şehirden uzaklaşmalıyım
Telefonu kapatıp cevapsız kalıyorum
Bana verilen her soruyu kınıyorum
Sakinlik biraz bira beni dinlendirir sanırım
Sesimde ki huzuru gökyüzüne fırlatırım
Ve başlar kulağımda lanet notalar
Kağıdım ve kalemim olan duvar
Yükselen tek şey derin mevzular
Aldırış etmem insansılar olan lara
Balıkçıların bağışları balinaların haykırışları
Sesim kısılır ama ti ye alma bu konuyu
Canımın yakışları gecenin kaç olduğunu bilemem
Etrafımda börtü böcek
Sence bu depresyon nasıl geçicek
Sigaram ve çakmağım bana huzur verir bence
Benim olan yanımda değil mi ki gerçek
Teslim oldum doğa denen anaya
Bu işler belli geçmicek
Alıştım aslında bu saçma düzene
Denize uzan ruhum dinlensene
Deliriyorum git gide iyicene
Cevabı yoksa aklımdaki soruların keyfimce
Gökyüzünden kendimi bırakıyorum
Kendimle aynada barışıyorum
Çözemezsiniz beni biliyorumm
Depresyondan bu kez çıkıyorum