1998

bölüm 1
Gecenin en koyu karanlığında, öfkenin haritasını çiziyorum,
Her dize, damarlarına işleyen zehir; aklını bir bıçak gibi kesiyorum.
Sözlerim sokaklarda yankılanan çığlıklar, kalbine saplanan mermiler,
Her adımımda dünyayı sarsıyor, senin evrenini yerle bir ediyorum.
Kelimelerim, patlayan bombalar misali;
Sistemi çökertecek, senin aklını sarsacak,
Her nefeste kaosun izleri, her satırda sonsuz yıkım,
Beni dinleyen her ruh, bu çığlıkta kendini kaybedecek!

Chorus
Akıl alma seansı başlıyor,
Beat her darbede yerleri sarsıyor!
Beynin eriyor, zihin uçuşuyor,
Bu son silahla, her şey yok oluyor!

bölüm 2
Kelimelerim damarında akan lav, beynine nakşedilen izler,
Her satır, karanlıkta parlayan ölüm feneri;
Sözcüklerimle kurduğum kaos, ruhunu eritip savurur,
Bu akımda senin için geri dönüş diye bir kavram yok,
Dünyanın düzeni çökerken, ben hep bir adım öndeyim,
Her harf, her heceyle bir yıkım manifestosu yazıyorum,
Sokaklarda yankılanan öfkem, çığlık gibi yükseliyor,
Sistemin sınırlarını aşıp, her şeyi altüst ediyor!

köprü
Artık geri dönüş yok!
Sözlerim, ruhunu kavurur;
Her kelime bir yıkım, her ritim bir fırtına,
Gözlerini kapat – bu karanlık selde erimeye hazır ol!

bölüm 3
Bu satırlar beynini paramparça edecek,
Her dize, aklını çürüten, ruhunu saran sis gibi;
Gözlerin donuk, duyuların unutulmuş,
Artık gerçeklik ve hayal arasındaki çizgi silinmiş durumda.
Sözlerim, bilinçaltında kazınan sonsuz bir yara,
Her ritimde ölüm çanları çalıyor,
Bu delirtici akımda senin varlığın eriyor,
Karanlık, seni sonsuza dek içine çekiyor!

bölüm 4
Benim adım, kaosun ve yıkımın simgesi;
Mikrofon elimde, her vuruşumda dünyanın titrediğini hissediyorsun,
Sözlerim bir yangın, ruhunu yakıp kül eden ateş,
Her satırda yeniden doğan ölüm,
Sistemin zayıf noktalarını vurarak,
Her nefeste seni yeniden şekillendiriyorum – yok oluşturan bir senfoni gibi!
Duy, bu çığlık, ruhunu titreten son darbe;
Artık kaçış yok, çünkü ben karanlığın ta kendisiyim!

bölüm 5
Bu son seans, zihnini sonsuz boşluğa savurur,
Her harf, kalbine saplanan, geri dönüşü olmayan bir yara;
Sesim, kulak zarlarını yırtan, ruhunu sarsan bir fırtına,
Dünya artık benim ritmimde, sen ise kaybolmuş bir haykırsın.
Sözcüklerimle yükselen o sonsuz çığlık,
Zaman durur, mekan bükülür – senin gerçekliğin silinir,
Bu son silah elimde, öfkenin ve yıkımın ta kendisi,
Artık aklın eridi, bedenin çöktü – sen de tarihe karıştın!

Outro
Beyin, akıl, ruh… hepsi bu seansın kurbanı,
Karanlık çökerken, yıkımın son perdesi indi,
Artık geriye sadece boşluk,
Sözlerim sonsuz çığlıklar gibi kalır;
Akıl alma seansı sona erdi –
Ve sen, bu çılgın selin ortasında, artık yoktun!