2000

gözlerimiz kanlı fakat yürüyoruz bu sokakta
gösterişsiz tavırlarla çıkmıyoruz bataktan
dostlarımız gitti elden düşünmeden uyanma
gelen geldi giden gitti uğraşamam sanatla

gelen boktu , giden çoktu , ortamımız yokuşta
neden yoktu umut bile geleceğimiz boyunca
dışardaki yanlız çocuk bir altmış bi boyuyla
yardım etmez ailesi kalır loş bi soğukta

yardım etcek kimse yoktu zordu sanki koşullar
palto yoktu elde boştu sorunlarda omuzda
oyun oynar yaşıtları riyakar bi tavırla
sert bi tavır takınmıştı günahkar bi suratla

tanrı yoktu onlar için boğuşmakta hayatla
dokuz yaşındaydı artık büyümeye oranla
iki yıldır değişmişti yatıyordu sokakta
alışmıştı yoksulluğa okuduğu romanla

arasıda iyileşmez alkolik bi babayla
kavga eder olmuştu belindeki bıçakla
abileri gelmişti silahta bi kovanla
tehdit eder durmuştu cebindeki parayla

anasını düşünürdü sokaktaki ayazda
kendiside basmıştı on sekize ocakta
mahallede abileri hep beraber koğuşta
özenirdi saçmalığa işi gücü olayla

izi vardı her yerinde kolundaki façayla
hatırlatır geçmişini unutmazdı çabayla
laf atardı insanlara hafif sert bi alayla
tek isteği bitmesiydi ölmeliydi rahatça

rahat yoktu sanki ona bunalmıştı hayatta
elindeki şarabıyla tek başına sokakta
yatar oldu düşmez oldu kafasında bulanma
tek başına kalmıştı en yakını mezarda