2500

Umutlarım tükendi hayallerimse hâlâ küskün 

Ne kadar istesemde hiç birşey gitmiyor ki düzgün 

Kimisi küskün kimisi üzgün bitmiyor ki gecenin hüznü 

Açmayı bekleyen bi çiçektim gelmeyen bahar küstüm 

Yolum kimi zaman yokuştu kimi zamanda 

Düzdü 

Hayat elinden aldıkça tükenmez içindeki hüznün 

Bir karanlıktayım aradım her zaman gündüzü 

Gerçekler önünüzde lakin görmeyecek kadar körsünüz 

Loş ışıklar altında sayfalara akar gönlümüz 

Amaçsızca ruhları çürütmek için mi var şu 

Ömrümüz 

Bu dağlardan aşina oldu her bir dertli türkümüz 

İçimiz kadar temiz şu üstümüzdeki gökyüzü 

Her zaman bir oldu bizim özümüz ve sözümüz 

İye aşina oldu kötüye se kapalı şu gönlümüz 

Umutlar içimde hala aradım hep bi çözümü 

Ruhunu çürütür kaybedersen eğer özünü 

Nakarat 

Gözlerimi kapattım 

Daldım yine en derinlere 

Umutlandım hep kalktım 

Düşünce kalmadı hiç tadım elbet 

Verse 2 

Büyüdükçe insan kaybeder yüzündeki tebessümü 

Hayat ilmek ilmek örülü acılarsa olmuş kördüğümü 

İnsan Yaşadıkça yaşlanır yakınır her gördüğünü 

Çözer kördüğümü ve anlar yaşamanın 

Öldürdüğünü 

Hayat bir bilmece insan oğlu sanar çözdüğünü 

Bense yazarım fani dünyada her gördüğümü 

Bir olursak haykırırız söyleriz barış türkümüzü 

Dünyaya kafa tutar bir olunca tüm gücümüz 

Hayat beşini verir alır herzaman senden üçünü 

Bırak şu şan şöhreti çıkar üstündeki kürkünü 

Bu parçanın sözleri güzel günlerin mührüdür 

Çiçekler umutla açar güneş yüzüne vurur güldürür 

Hayallerim umutlandırıp sayfalara döktürür 

Başardıkça azalır sırtımızdaki tüm yükümüz 

Güzel günler gelir hep 

Güler şu yüzümüz 

Geçmişi unutma yoksa kaybedersin özünü 

Umut ışığı aydınlatır kamaştırır hep gözünü