500

Sokaklar anlatır, ben kalemle çizerim,
Bu betonun ruhu, ritimde gizledim.
Tozlu caddelerde yankılanan sözüm,
Boom bap vurdukça hissedersin özüm.

Adım adım yürürüm gri sokaklarda,
Hayat bir film gibi, gerçek dram sahnede.
Çatlak kaldırımlarda büyüdü hayaller,
Kafamda yüz plan, ama cebimde çeyrekler.

Gecenin sessizliği, mikrofonun yankısı,
Her dize bir yara, her beat’te kan sızıntısı
Çocukken öğrendik; düşmek, kalkmak sanattır,
Hayat bir öğretmen, dersini al, sapma satır.

Sokaklar anlatır, ben kalemle çizerim,
Bu betonun ruhu, ritimde gizledim.
Tozlu caddelerde yankılanan sözüm,
Boom bap vurdukça hissedersin özüm.

Plak gibi döner zaman, scratch’li bir hayat bu,
Rap benim terapim, sokaksa ilham kutusu.
Bir mikrofon, bir beat, başka bi’ şeye yok ihtiyacım,
Ruhumu koyarım piste, gerçek budur imzamın.

Çocukluk mahallem hâlâ dizemin içinde,
Yağmurda koştuk, ıslanmak gibiydi ritme.
Sisteme isyan değil, sistemin aynasıyız,
Bir nesil anlatırsa, biz kalırız arkasında yazı.

Sokaklar anlatır, ben kalemle çizerim,
Bu betonun ruhu, ritimde gizledim.
Tozlu caddelerde yankılanan sözüm,
Boom bap vurdukça hissedersin özüm.