1200

Sevgisizliginin rüzgarı kalbime değince
İçim sızladı ince ince
Yaz gününde öylece
Dondum kaldım soğuğunda

Bir gün güneş olamadın
Şu gönlüme dogamadin
Bir selamın çok gördün
Dondum kaldım rüzgarında

Ne günüme ne geceme
Ne hasrete ne vuslata
Ne de bir kez şu gönlüme
Gelemedin gelemedin

Hasretine ekin ektim
Esti rüzgar bicemedim
Güllerini deremedim
Fırtınanda gülüm soldu

Bir selamı sen çok gördün
Bir kelamın hasret koydun
Bir de fırtına gönderdin
Soğuğundan dondum kaldım

Yeşerir mi ki güllerim
Derilir mi fidanlarım
Serilir mi sevgilerin
Soğuğunda dondum kaldım

Şimdi kaldım kara kışta
Sana yolum hep yokuşta
Varamadım taş kalbine
Yollarına hasret kaldım

Gelmezmiydim gel deseydin
Ölmez miydim öl deseydin
Şu kalbim senin deseydin
Yanmazmiydim ben uğrunda

Söndürdün kalp ateşimi
Sular döktün korlarima
Sen bir kez olsun yoluma
Gelemedin gelemedin

Kuruttun gönül bağımi
Soldurdun çiçeklerimi
Sondurdun aşk yangınımı
Şimdi mutlumusun söyle

Ben sende hiç olmamisim
Kalbine girememisim
Birazcikta sevmemissin
Yıktın beni mutlumusun

Ne gerek vardı yalana
Sevmiş gibi kandırmana
Ümidi çok gördün bana
Söyle şimdi mutlumusun

Şimdi yaktım tüm hasreti
Yıktım sana gelen yolu
Ellerimle şu kalbimi
Söktüm attım mutlumusun

Şimdi derin bir nefes al
Tüm anılarını sar
Benden kalan olmasın yâr
Söyle şimdi mutlumusun

Beni kaybettin elinle
Öldürdün beni dilinle
Şimdi şu kalan ömrümde
Mutsuz kaldım mutlumusun

Sende bir gün sevesinde
Rüzgarında üşüyesin
Fırtınalar çıksın onda
Tüm dallarin kirilasin

Can evimden vurdun beni
Sende bir gün vurulasin
Sevdi sanıp kal sevgisiz
Yüreğinden yıkılasin

Ömrün boyu hep iyi ol
Ama bir gün olsun gülme
Sende bir gün sev
Ama hiç sevilme

Bu sözlerim ağır değil
Hançer girdi yüreğime
Yazamadım fazlasını
Kıyamadım yine sana