​

Bir zamanlar suçsuzlar hapiste çürürken şimdi suçlular it gibi etrafta ürerken herkes kendi çıkarı için kartları değiştirirken oyun tarafsızken bir çıkar kumarı halindeyken insanoğlu akıllanmayan bir tehlikeyken kendimi nasıl koruycam bilmiyorum ben anne elimde kelepçe boynumda topum zinciri demir korkuluk olmuş benim evim hapis duvarları soğuktan ağlıyorken herkes susturulmuş kumandaydı malesef hapis cehennem canımı yakıyor izinden kötülerle dolu Mahşer yeri kaynıyorken zindan korkuluğunda bir mahkum olmuşum iyiler masumken kötülermi oldu masum olmuşum bir mahkum olmuşum bir mazlum olmuşum bir suçlu olmuşum bir masum dünya artık adalet ve barıştan yoksun dünya kalpsiz insanlarla dolu sat sahte bedeni sat sahte kalbi toplumunun kuralları ezer seni ve beni kötüler olmasaydı iyiler ölmezdi insanlar susmasaydı masumlar ölmezdi dünya yoruldu artık günahları taşımaktan bizler cezalandırılmayı hakedeb bir maktül bırak beni gardiyan demir korkuluk altında elimde kelepçe masumların kanı var hapiste yalnız duvarlar üstüme geliyor insanlar maske takmış sahte kişiler toplumda kalıplaşmış kuralları silicem demir korkuluk şahit olsun bu yeminime eskiden rap yapanlar vardı şimdi küfür bel altı vurup rap yaptığını sananlar rapim amacı nakarat değil sözlerin kafiyesi herkeste bir tavır ukala ego kalmış yasak bölge sınırı aşılmış herkes çıkarına göre delilleri karartmış kötülük bizi yenmeye çalışan bir algı her gün haberde kadın cinayeti vardı sustukça büyür bu dalga kötülüğe yapılan en büyük iyilik susup oturmaktır masumların yanında yer almıycaksam o girdiğim toprak bile kabul etmesin beni demir korkulukta