25000

Kıta 1

Gözlerimi açtım ama gece bitmemiş,
Zaman durmuş, saat seni terk etmiş.
Bir hayalin ucundayım, düş değil gerçek,
Sonsuz bir yalnızlık çökmüş üzerime ince ince.

Kıta 2

Duvarlar konuşmaz ama ben sustum artık,
Aynalarda yoksun, sesin duvarlarda yarım.
Karanlık bile benden kaçıyor geceleri,
Adını unutan kalbim hâlâ senin esirin.

Nakarat

Ben geceden uyanmamış bir yaralı düşüm,
Sensizliğe yazılmış, gözyaşından bir şiirim.
Ne sabah ister bu yürek, ne de bir teselli,
Sen gittin ya, ben kendimden de gittim geri.

Kıta 3

Sokağın lambası titriyor, tıpkı ben gibi,
Bir umut bekliyor hâlâ, dönersin belki diye.
Yağmur değil bu, gökyüzü de ağlamıyor,
Yalnızca içimdeki sen, susarak ölüyor.

Köprü

Bir gül gibi açtı acı, kalbimde dikensiz,
Ne sevdin tam, ne de bıraktın bensiz.
Eğer bu kaderse, yazan kör kalemmiş,
Beni sensizliğe değil, yokluğa emanet etmiş.

Nakarat

Ben geceden uyanmamış bir yaralı düşüm,
Sensizliğe yazılmış, gözyaşından bir şiirim.
Ne sabah ister bu yürek, ne de bir teselli,
Sen gittin ya, ben kendimden de gittim geri.