200

Karanlıkla çöküyor içime sessizlik
Kulaklarımda bir uğultu bu nasıl hissizlik
Bende bitmiyordu yenilendi dertlerim
Her gecenin sabahında kan dolardı gözlerim

Umutlarım yarına acımasızca itildi
Sabır çektim bi çok kez unutamadım maziyi
Mecal kalmadı artık yaktılar hayalleri
Uzun bir yol vardı bitirdiler benliği

Zamanımda kalmadı göremedimki gündüzü
Çekil git be anlatma palavradan öyküyü
Ne yapsanda değiştiremen başlayan bu döngüyü
Adımlarımı sayardım hissederdim ölümümü

Hayat denen çukurda sesimle boğuldum
Öyle derin biyerdeyim duyulmadı uğultum
Hergün canımı aldılar kalmadı bi borcum
Sessizce çekip gitti yar dediğim o yolcum

Dumanlanıp karaladım hayatımdan kesitler
Kabus oldu her günüm teker teker gittiler
Savaşamadım hayatla ateşin içine ittiler
Yardım eli uzattım canlı canlı gömdüler

Karanlıktayım ve zindan oldu hayatım
Öyle basit değilki her günümde savaştım
Aynalar dostum oldu sen gülerken ağladı
Kafamda bi ton dert birer birer salladım

Uykularım kaçtı gitti anlatırdı çok şeyi
Acımasızca anladımki ben ölürken gülerdi
Yazdıklarımı okursun bence al bu defteri
Kendimiz ettik bi yandan güldürdük elleri

Şizofrenik adam yazdı sana hitaben sözleri
Doktorlar yanımda getirdiler iğneyi
Uyku hapı ellerinde artık zor bir tedavi
Ben kimimmi söyleyim isyan eden bir deli

Baş ucumda bekledi sabaha kadar dostlarım
Her bi gün kötüye gittim her gecemde korkarım
Beni düşünme gerek yok MUSALALT mı diyorsun
Bir kaç cümle fazla geldi kaldıramadı hayatım

Yolun sonu göründü bir kürek ve bir kazma
Lale gül ve papatya ektilermi mezarıma
Giderken bi bak bana yakıştımmı tabutuma
Aşık oldun kabul et ışıltılı beyazıma