​

İSTANBUL

İstanbul gibi ol bu gece bana
Bir sokağın da gözyaşları dökerken
Bir sokağında ölümü geçmeye çalışayım
Sana ulaşan bütün caddeler boyunca adım adım

İstanbul gibi ol bu gece bana
Nehirler doldursun yüzündeki gamzeleri
Karşıdan karşıya geçerken boğulmak isterim bu sefer
Kurtarmana gerek kalmaz bu sefer müsade et ölmeme

İstanbul gibi ol bu gece bana
Yüzündeki her kıvrım da başka bir güzellik olsun
Gözlerinde izleyeyim göremediğim dünyayı
Sen görmeden seni koruyayım olmaz mı kötülüklerden

İstanbul gibi ol bu gece bana
Kalk gel bir sabah şafak vaktine az kala
Kalkmama ramak kala uyut beni tekrar sesinle
Bir türkü söyle kimsesiz kalmış ruhum için sadece

İstanbul gibi ol bu gece bana
Yıldızları yok et göz kapaklarınla görmesin kimseler
Ellerim buz tutmuşken nefesinle ısıt içimi sadece
Bırak orda kalsın herşey İstanbul gibi ol bu gece sen bana