1000

Günler günleri sürüklerken ardına,
Ben yine düştüm bir kuyuya.
Acılarım geçmek bilmedi dünyada,
Bir gün gülmedim hayata.
Sensiz yaşamak zorluydu epeyce,
Sonra bir rüzgar alıp götürdü sessizce.
Nereye? Diye sordum acılara,
Ses gelmedi bir daha,
Ne bir cevap ne de bir af..
Acılarım diye kıvranıp durdum yıllarca,
Hüzünlerim sendin diyemedim sana.
Ama bir gün gelirsen diye,
düşünüp durdum yıllarca,
Yıllar yılları sürükledi ki bir uçurumun kıyısına,
Seninle ben baş başa..