2000

kalbimdeki soğukluğun
kilidini kıran tek bir gözyaşı dahi senin içindi
ve o gözyaşı düştüğü yerde buz tutmuş bir hatıraydı.
şimdiyse kalbim cesedimden soğuk vaziyette

duyuyor musun?
sana anlatamadığım her şeyi
yıldızlara fısıldıyorum bu gece.
ama gökyüzü sessiz kalıyor
tıpkı senin gibi
bir daha cevap vermeyecekmiş gibi.

bir fotoğraf duruyor masamda,
gülümseyişin hâlâ orada,
ama sesi yok.
hiçbir fotoğraf konuşmuyor artık.
bazı gülüşler sadece geçmişte yaşar
bazı yüzler sadece hatırlanınca can acıtır.

ben yalnızca bir görünümdüm
ruhsuz bir yansıma gibi,
gölgesini kaybetmiş bir şekil.
bir siluet, kimliğini kaybetmiş bir anı

fotoğrafın sol köşesi yıpranmış,
tam gülümsediğin yerden.
zaman seni hep oradan kemiriyor.
ve ben her baktığımda
biraz daha eksiliyorum senden.

sen artık bir isim değil,
bir sessizlik türüsün içimde.
ve ben her gece,
o sessizliği duyuyorum
bazı yokluklar varlıktan daha yüksek sesle bağırıyor

bir damla göz yaşı hala seni taşıyor