RAP MÜZİK ŞARKI SÖZLERİ

Taş zemin, gri beton, doğduğum yer burası
On sekiz sene geçti, hala aynı yokuşun karası.
Cep delik, cepken dar, hayaller hep limitli
Kapıdan adım atan her çocuk, hayatla bilekli.
Okul defteri yerine elimde gazete kâğıdı
Soğukta beklerken içimde bir volkanın adı.
Ne lüks ne konfor, sadece bir sonraki günün derdi
Mahallenin sesi kısıktı, kimse dinlemedi ferdi.
Gözlerimde gökyüzü, ama ayaklarım çamurda
Her köşede başka tuzak, hayat sanki bir turnuva.
Adım adım tırmandık, o görünmez merdiveni
Şimdi mikrofonda yankılanıyor, bu sokak hikâyeleri.
​(Nakarat)
​Sokak lambası altında parlayan tek şey bu ruh
Beton duvarlar şahit, her damla ter, her anlık uh.
Yerden göğe yükseliyor, bu sessizliğin çığlığı
Elimde kalem, kâğıt; bu benim gerçek kimliğim.
Geldim en dipten, şimdi zirveye bakıyorum
Ben bu şehrin vicdanı, ritimle konuşuyorum.
​(Verse 2)
​Çocukluk demek, yağmurda ıslanan ayakkabı
Eski bir topla oynanan, sonsuz mahalle maçıydı.
Büyüdükçe anladık, kurallar acımasız
Kardeşlik parayla değil, gözdeki ışıkla sınırsız.
Sırtımda ceket, içimde yangın, yürürüm yavaş yavaş
Çünkü acele edenler düşer, bu hayat bir kurnaz savaş.
Kimisi bıraktı, kimisi sattı kendini beş kuruşa
Biz dik durduk, eğilmedik, dönmedik asla yokuşa.
Sesimiz gürleşti, çünkü susturuldular yıllarca
Şimdi her nota, her kelime, geçmişten bir feryat borcu.
Bizi yazan kaderi, sildik yeniden yazdık
Bu mikrofon bizim sığınağımız, burada barındık.
​(Nakarat)
​Sokak lambası altında parlayan tek şey bu ruh
Beton duvarlar şahit, her damla ter, her anlık uh.
Yerden göğe yükseliyor, bu sessizliğin çığlığı
Elimde kalem, kâğıt; bu benim gerçek kimliğim.
Geldim en dipten, şimdi zirveye bakıyorum
Ben bu şehrin vicdanı, ritimle konuşuyorum.