Besteci Havuzu
Ömer Topçu
Geceyi ördüm saçlarındsn
Geceyi ördüm saçlarından,
Küller döküldü parmaklarımdan.
Bir nefes kaldı senden geriye,
Yanıyor hâlâ, içimin ardından.
Yandım, adınla yanık kokar tenim,
Gecenin avuçları toplar küllerimi,
Bir yıldız düşer saçlarından,
Kül olur benliğim bakışlarından.
Gözlerin geçti sessiz sokaktan,
Ay süzüldü kırık camlardan.
Bir nefes düştü uykularıma,
Gölgen sinmiş sokaklarıma.
Bir daha yanmam bu gökyüzüne,
Küllerim karıştı nefesine.
Saçına değse sessiz rüzgâr,
Ben savrulurum kokusuna gizlice.
Geceyi ördüm saçlarından,
Bir ömür kaldı avuçlarımdan.
Yandım…
Adınla yanık kokar tenim.
Bir yudumu cennet
Gözlerinde solgun bir gece,
Ay düşer usulca gölgelere.
Kalbimde saklıdır bir bilmece,
Gizlice saklanır düşler tenime.
Bir yudumu cennet, bir damlası cehennem,
Yolunda kayboldum, geri dönmem.
Bir telinde hüzün, bir telinde merhem,
Aşkına düşerken sustum derinden.
Rüzgârla savrulan ince dalım,
Toprağa kök salar, yine yanarım.
Bir çiçek açarsa kış ortasında,
Adını fısıldar rüzgâr dalında.
Gökyüzü cebimde, yıldızlar elimde,
Gitarın telinde, adını söyledim.
Bir rüya misali, ince bir çizgide,
Aşkını içtim ben, sanki sonsuz bir hece.
Sana benzeyen yağmur
Gökyüzü sen kokar her yağmurda,
Adın iner damlalarla avuçlarıma.
Ne zaman bulutlansa kalbim biraz,
Bilirim, sen geçersin o rüzgârla.
Bir damla değse, yanar tenimde,
Gözlerin düşer geceme.
Ne gözyaşı bu, ne gökyüzü,
Yağmur değil, sensin içimde.
Sana benzeyen yağmur vurur yüzüme,
Her damlası adını söyler gizlice.
Ne kadar kaçsam, sen düşersin üstüme,
Sana benzeyen yağmur, konar yüreğime.
Sana benzeyen yağmur…
Her gece düşer üzerime.
Bir damla sen,
Bir nefes ben,
Konarsın yüreğime.
Vişne
Yine aynı masa, aynı bardak,
Kırmızı bir iz kalmış dudakta.
Bir yudum aşk gibi, yakar damakta,
Adın hâlâ ağır, vişne tadında.
Vişne gibi ekşi bir hüzün,
Dudaklarımda kaldı sözün.
Bir bakışın yeterdi, çözülürdüm,
Şimdi sessizliğe bölündüm.
Camda buğu, içimde sitem,
Gölge gibi dolanır gecem.
Biraz şarap, biraz da sen,
Kokun sinmiş kalbime, derinden.
Bir parça yağmurla döndü şehir,
Kırık kalemimle yazdım “bir şiir.”
Ne sen döndün, ne geçti devir,
Vişne renginde sustu zehir.