20000

Ruhu yorgun insan yürüyüşüdür bu, bilirim!
Yokuş başına gelince içi burkulur
Komşu Saadet Teyze’nin sardunya kokusudur
Her yeni gün başa sarar durur.
Ruhu bitmiş insan gülüşüdür bu, bilirim!
Dili keskin, gücü yoksun döner durur
Bakkal Arif’in peynir kokusudur
Her yeni sabah, demli çayla yaşar durur
Ruhun yorduysa yaşama, git diyene inat
Ayna önü fırçalı şarkı sefaları yapar durur
Gönül bırakıp git dese de
Azade ırmak kuruyana kadar akar durur
Yaşamak işte böyle bir şey üstad
Nefes durana kadar koştur dur!