3000

Ateşten Öte
(Verse 1)
Adını içime kazıdım, kanla değil, öfkeyle.
Her nefesin bir iz bıraktı, geçmedi, geçmiyor işte.
Gidişin suskun bir savaş gibiydi,
Kaybedeni belliydi ama sen kazandığını sandın sadece.
Kırık aynalara benzettim seni,
Her baktığımda biraz daha kanadım.
Ama yine de dokundum,
Çünkü aşk bazen acıyı bile kutsal sanır.
(Pre-Chorus)
Sen sustukça sesin daha çok çınladı,
Kalbimde değil, tam damarlarımda aktı.
İçimde yanmaya razı bir şehir gibi bekledim,
Bir gün dönersin diye… kendi enkazımda gizlendim.
(Chorus)
Ateşten öte bir yerde sevdim seni,
Ne su söndürdü, ne zaman unutturdu beni.
Ben aşkı seninle yaktım,
Ve sen yokken bile seni anlattım.
Bir külüm varsa içinde hala canlıysa,
Bil ki o da sana yandıysa, bendim aslında.
(Verse 2)
Uykusuz gecelerin adını sen koydun,
Her yıldız kayarken dileğim sen oldun.
Ama sen dilek değildin,
Gerçekti ve gerçekler hep acıtıyordu en çok.
Kafamın içinde çivili bir şarkı gibisin,
Çıkaramıyorum, çaldıkça batıyorsun içime.
Her notan kan, her sözün yara,
Ama ben yine de seni baştan sona dinliyorum.
(Pre-Chorus)
Aşkın bedeli buysa, öderim,
Yeter ki bir an olsun içime değsin.
Ben seni sevdim, ey yangın kadını,
Ve seninle küle dönmeye yemin ederim.
(Chorus)
Ateşten öte bir yerde sevdim seni,
Ne su söndürdü, ne zaman unutturdu beni.
Ben aşkı seninle yaktım,
Ve sen yokken bile seni anlattım.
Bir külüm varsa içinde hala canlıysa,
Bil ki o da sana yandıysa, bendim aslında.
(Bridge)
Yandım ama eksilmedim,
Sensiz kaldım ama bitmedim.
Kalbim hâlâ sana dönük,
Çünkü aşk dediğin, bazen tek kişilik…
(Final Chorus)
Ateşten öte bir yerde sevdim seni,
Yanarken bile seni bekledi bedenim.
Beni kül et, bana dokunma,
Ama bil: bu yangın hep senin adınla.
Ben hâlâ senden ibaretim,
Sönmedim.
Sadece sustum.
Ama hâlâ seni yazıyorum,
Ateşten harflerle, içimden dışıma.
(Outro)
Ve bir gün,
Eğer biri sorarsa “Kim yaktı seni?”
Adını vermem.
Ama gözlerim seni haykırır, sessizce.