Ne düş bu sevda ne de bir gerçek
Belki de bir boşluğu örtecek
Yaşadık payımıza düşeni
Gerçeği hiç kimse bilmeyecek

İstanbul’un iki yakası
Bir daha birleşmeyecek
Üzerimdeki peri tozu
Ömrü billah gitmeyecek

Sen ve ben, bir nefes kadar yakın
Bir yıldız kadar da uzağız.
Sen ve ben, bir nefes kadar elzem
Ve birbirimize yazgıda tuzağız.

Kolay değildi, zor olmayacak
İçimde bir ateş, her daim yanacak
Geçmişten gelen kadın, ebediyen varlığın
Bir enkaz bıraktın, yüreğim darmadağın

İstanbul’un iki yakası
Bir daha birleşmeyecek
Üzerimdeki peri tozu
Ömrü billah gitmeyecek

Seninle geçtiğim her köprü, yıkıldı ardımdan...
Her nefesin, içime işledi...
pare pare yaradır tenimde...
tortulaşmış parmak izlerin...
Kalbim artık yönünü bilmeyen bir pusula...
ruhum bedenimle kanlı bıçaklı...
Hayallerimin enkazından bir çığlık yükselir göğe
Ve ben... hâlâ seni arayan bir zaman gezginiyim…
 
Sen ve ben, bir nefes kadar yakın
Bir yıldız kadar da uzağız.
Sen ve ben, bir nefes kadar elzem
Ve birbirimize yazgıda tuzağız.
Tuzağııııızzz...