1000

Karşısına oturduğum bütün boşluklar beni içeri çekiyor
Bir saat ilerliyor beni ölüme dost ediyor yavaş yavaş
Götürdü karanlık beni aklımın en uzak yalnız köşesine


Suskun bir halde ayıplayarak baktım kendime
Suskun bir halde ağladım konuşmazken kendimle
Suskun bir halde ayıplayarak baktım kendime
Suskun bir halde ağladım konuşmazken kendimle


Gece bitmiyor, başlamamaya ısrar ederken arafta kalmış gibiydim
Yüzümden düşen bin parçayı toplarken geleceğimden utanan bir serseriyim
Sussam bir faydası olur mu diye düşündüm?
Sussamda, konuşsamda, ben artık olmayan.

Suskun bir halde ayıplayarak baktım kendime
Suskun bir halde ağladım konuşmazken kendimle
Suskun bir halde ayıplayarak baktım kendime
Suskun bir halde ağladım konuşmazken kendimle