​

Ölüm / Kara Yel

Yollarıma kurma tuzak
Var git ölüm benden uzak
Yüreğimde yanan ocak
Kül olmadan sönmez ölüm

Gecelerden çöker sisin
Titrer tenim donar hisim
Gözümdeki yaşın cinsin
Süzülmeden dinmez ölüm

Sararıp da düşen yaprak
Bir vefasız mevsim toprak
Giden geri gelmez bırak
Adı konmaz anmaz ölüm

Can taşıyor her bir beden
Kimi erken kimi neden
Zulüm sürer yoktur eden
Gerçeklere konmaz ölüm

Varsa eğer nasip yazı
Tutar elden aşkın sızı
Kul Ortak der bu da ceza
Alınmadan dönmez ölüm

KUL ORTAK