1000

Şimdi senin için kabul etme zamanı
Ben yok olurken bile çok asilim.
Kedi gibi mükemmel adımlar atmalı
Sonra hep düz düşmeyi bilmeliyim
Belki düşmek var illa,
Ama düşürebilirsin hasarı sıfırlara
Ama bir şekilde küller düşüyor koltuklara

Şimdi sadece dolaşabiliyorum sokaklarda kediler gibi
Oturuyorum kaldırımlarda
Kabulleniyorum hayatın akışını olduğu gibi
Oluyorum sonunda bende kediler gibi

Öğreniyorum, kendimi dinlemeyi
Çalışıyorum, belki basit ama kendim olmaya
Buradayım hala çünkü var bir nokta ulaşamadığım hala
İstediğim deli gibi, koyuyorum varımı yoğumu ortaya
Bir zamanlar dedim ki:
Anladın artık bende yok kaderi kabullenmek
Zaafımdır benim, kendim için debelenmek
Kabullendirmeye çalışsalar bile
Bu haritayı olduğu gibi
Uslanmadan arıyorum başka yollar
İstiyorum o yollarda yeşillenmek

Şimdi sadece dolaşabiliyorum sokaklarda kediler gibi
Oturuyorum kaldırımlarda
Kabulleniyorum hayatın akışını olduğu gibi
Oluyorum sonunda bende kediler gibi


Bilemezdim, kabullenmem gerekeceğini
Vahşi bir kediydim, pençelerim kesti en çok beni
Oldum evrene bir nankör, bir soylu serseri
Kalıplara sığmam diye bağırdım, kopardım dilimi
Kaçarken soktum kendimi yepyeni kalıplara
Sonra tattım gerçek özgürlüğü, eşsizdi.

Şimdi sadece dolaşabiliyorum sokaklarda kediler gibi
Oturuyorum kaldırımlarda
Kabulleniyorum hayatın akışını olduğu gibi
Oluyorum sonunda bende kediler gibi...