Ya
Uzaktan bakışırdık senınle her an
Elın elime deyse utanırdım o an
Anneme hedıye aldıgın an
Sensın dedım nasıbım şuan

Anneme, aileme senı tanıttım ben
Utanırdın benı onlarla sen
Yapamam dediğin o sozler
Bıtırdıı benı, buda dert


Anneme sordum ben kötümüyüm
O bana baktı ve gülümsedi
Sen kötü değilsin oğlum
Yaşatandır, kendileri

Başka laflarla dolup taşıyor nasıbım
Adını duvarda gördüm ama
Hıc değişmemiş kendısı
Laf lafı açar derler çıkar bırden kendısı
Egosu tavan yapmıs direniyor bizimkisi

İnadın ve egon bır araya gelmiş
Yazmamak için direniyor
Sabret sevdiğim
İlâhi adalet kapına gelıyor

Benı başkalarıyla karşıtma dedıkce üstüme sen geldin
Başka laflara uyma dedikçe
Benı onlara sen kötüledin

Ben sorun sendın
Ben senı istedikçe
Sen benı sıktır ettın
Bebeğimmmm

[Verse 1]
Bu sokaklar şahidim, her gece ağlarım,
Yalnızlıkla dost olup, derdi kucaklarım.
Hayallerim yıkıldı, kalmadı umudum,
Sensiz geçen her güne lanetler okudum.
Kader ağlarını örmüş, kaçışım yok benim,
Kırık bir saz misali, inliyor bedenim.

[Verse 2]
Bir zamanlar gülerdim, bahar gibiydim,
Şimdi hazan yeliyim, sararıp eridim.
Gözlerimde bir damla yaş kaldı hatıran,
Unutmak ne mümkün, kalbimde hep yaran.
Seni andığım her an, bir bıçak saplanır,
Bu dipsiz kuyularda ruhum çırpınır.

[Verse 3]
Feleğe çattım ama, duymadı sesimi,
Kesti umutlarımı, bitirdi hevesimi.
İsyanım göklere, duymaz mı yaradan?
Kurtar beni ne olur, bu sahte dünyadan.
Her köşe başında bir anı belirir,
Geçmişin hayaleti peşimi bırakmaz.

[Verse 4]
Adını yazdım duvarlara, silinmez kanımla,
Savaşıyorum her gün, bitmeyen acımla.
Bu şehrin ışıkları, gözümü kamaştırır,
Ama içimdeki karanlığı aydınlatamaz.
Bir teselli aradım, meyhane köşesinde,
Avundum kadehlerle, gecenin sessizliğinde.

[Verse 5]
Ne bir selamın geldi, ne de bir haberin,
Yokluğunla sınandım, bu en büyük kederim.
Sözlerin aklımda, hepsi birer yalanmış,
Meğer o büyük aşkın, bir oyundan ibaretmiş.

[Verse 6]
Artık ne fark eder ki, yaşasam ya da ölsem,
Bu dertli nağmeleri, kimin için söylesem?
Dinleyen anlar mı ki, kalbimdeki sızıyı?
Kimse silemez alnımdaki kara yazıyı.
Bir çıkmazın içindeyim, yolumu kaybettim,
Ben bu hayat oyununda, en başında yenildim.

[Verse 7]
Kaderim böyle yazılmış, silemem ki ben,
Acılarla yoğruldum, doğduğum o günden.
Her nefeste kahrolup, bin defa ölüyorum,
Kırık kalpler sokağında, sessizce yürüyorum.
Bu benim hikayem, bu benim çilem,
Sonu gelmez bu yolda, nereye gideyim ben?