(Kıta 1)
Yine aynı sokak, aynı rüzgar
Bir ses var uzakta, tanıdık kadar
Ne tam unuttum, ne içimde kaldın
Bir parçam hala orada

(Ön Nakarat)
Belki de her şey yerli yerinde
Sen bende biraz, ben sende

(Nakarat)
Biraz senden kaldı, benden gitti
Ne tam bitti, ne de tam bitemedi
Zaman aldı, izleri silemedi
Kalbim usulca “neyse” dedi

(Kıta 2)
Bir fotoğraf, rengi solmuş biraz
Bakınca içim ısınır hala
Ne güzel demiştik, “her şey geçer”
Geçti de ama iz bırakarak

(Ön Nakarat)
Belki de hikayem tam buydu
Biraz eksik, biraz da umutlu

(Nakarat)
Biraz senden kaldı, benden gitti
Ne tam bitti, ne de tam bitemedi
Zaman aldı, izleri silemedi
Kalbim usulca “neyse” dedi

(Köprü)
Bir gün karşılaşsak bir yerde
Gülümser misin yine eskisi gibi?
Soramam , anlatamam ama bilirim zaten
Bazı şeyler aynı kalır derinde

(Son Nakarat)
Biraz senden kaldı, biraz benden gitti
Ne tam bitti, ne de tam bitemedi
Hayat aldı, yollar ayırdı
Ama kalbim seni hiç yormadı

Zehri zemberek olsan yine içerim
Sende boğulmak isterim şarab-ı kevserimsin
Savaş olsan uğrunda ölmek isterim
Koş gel sevdiğim ben seni çok özledim

Bir gül bahçesi gibi kokarsın
İçime çekince tazelenelir ciğerlerim.
Hüzünlenirsem bile çeker alırsın beni
Kasvetleri kuyularımı yok edenimsin.

Beni ben yapan sensin sensizliğe kör olmak isterim
Kör et beni sensizliğe de uzanalım sonsuzluğa
Maşukuna bir öpücük ver dünya alem gitsin umrumdan
Sen beni sensiz koyma son bulsun hayat dudaklarında.

Esrarlı bakışların kanıma karışır büyüler beni
Senin sıcaklığın sanki dünyanın merkezi
Ömrümü güzelleştirdiğin yetmediği gibi
Şu yaşam-ı zevki bana verenimsin.