Gece iner sessiz, ben hâlâ kayıp
Ay ışığı vurur, içimdeki yangıp
Sokaklar boş, adım yok farkında
Kafam karışık, umutlar sakında

Duman sarar elleri, nefesim titrek
Kalbim buz gibi, düşlerim parçalı tek
Gözlerimde gölge, kimse anlamaz
Her bakış sahte, ruhum hep yanmaz

Yalnızlık dostum, geceye sarılır
Kelimeler kesik, düşünceler karılır
Adımlar sessiz, sokaklar anlamsız
Kendi gölgemden kaçar, dünya yabansız

Gülüşler sahte, herkes rolünde
Ben kaybolmuşum, kendi labirentimde
Rüzgarla konuşur, cevap yok bende
Her yeni gün bana ağır gelir hep sende

İçimde fırtına, dışım hep sakin
Kalbim derin kuyu, adım hep takin
Düşlerim ağır, umutlar kaymaz
Geceyle arkadaş, gündüzle düşman

Kelimeler yetersiz, sesim kısık
Her bakış boş, zaman dar ve risksiz
Sokak lambaları titrer, ben hâlâ uyanık
Dünya bana küser, ben hâlâ yalnızlıkta kanık

[Hook / Nakarat]

Neden, dünya böyle bana küser
Neden, kalbim buz gibi üşür
Neden, yıldızlar bile sessiz bu gece
Ben kaybolurum, sen yokken hep böyle

Saat olmuş yine gecenin 1'i
Aldım elime hemen kağıt kalemi
Yazdım birkaç satır önümde biram
Çektim bir yudum ve yaktım uğruna

Annem artık kızmıyor evde içmeme
Bağımlısı oldum ben lanet sevgine
Yazıyorum ben yine senin uğruna
Hiç sormadım kendime bunları niye

Olur mu bizden yeniden bilmem
Aradaki dağlar aşılır birden
Şimdi istesem seni verir mi annen
Aramızda onca mesafe varken