5000

Ne kadar anlamsızmış hayatım
Geçen günlerin derdi neydi ki
Madem bir şeyler anlatmıyor
Bu kadar günler neden geçti ki

Savaşın ortasında kaldı düşler
Kimse görmedi ezip geçtiler
Bir çığlık yükseldi göklere
Boynunu büktü bütün çiçekler

Ürkek bi kuştu bizce mutluluk
Tam sevecekken korktu kaçtı
Bizi hep takip eden kara günler
Karnı doymayan bir canavardı

Hayatı yaşamadan ömür geçirdik
Öğrenelim diye iyice delirdik
Her şeye alışan bi toplum olduk
Umudu kestik azmi bitirdik



İnsanlık suçu işleniyor hep
Göz yumuyoruz ve bizde suçluyuz
O kadar alışmışız ki bunlara
Çözüm olarak kanal geçiyoruz

İllimunati deyip gezerler
Gerek mi kaldı böyle şeylere
Tek derdimiz oldu yalan gündem
Yaş döker olduk pembe dizilere

Oyuncak değil silahla büyüyor
Çizgi film yerine savaş görüyor
Belki de ressam olacak bi çocuk
En kötü resmin parçası oluyor

Güzel şarkılar vardı küçükken
Güzel bi dünya biz çocuklara
Vazgeçtik biz büyük hayalden
Yaşamak için bi şans verin bana

Saçlarım bi kez dalin koksun
Gözlerimi bırakın sabun yaksın
Artık vahşet görmeyeyim ben
İçim korku değil umutla dolsun

Yapmak istediğim bir sürü şey var
Mesela bi sabah sakin uyanmak
Annem Babam ve kardeşimle
Ölüm kokmayan kahvaltı yapmak




Beni dinle dünya yaşım bir buçuk
Ben daha doğalı fazla olmadı
Annemi babamı aldın benden
Ee bana bakacak kimse kalmadı

Anlamadan senin canını mı yatım
Sen niye kızdın ki şimdi bana
Hem ben daha çok çok küçüğüm
Annem kalsın bari yanımda

Özür diliyorum bir daha yapmam
Ağladım diye mi bu kadar öfke
Sustum dünya ver babamı
Daha kokusuna duymadım bile

Ben sustum diye sizde susmayın
Ben ölüyorken gülüp durmayın
Sadece farkıma varın ben varım
Yokmuşum gibi davranmayın