5000

Kalmamıştı inancım aşka
Ve sen çıktın geldin..
Benim en özel misafirim, kalp anahtarım

Aşk ile aldım kalemimi elime
Ve gülüşünü düşünerek kurdum tüm cümlelerimi
Sen ki arkamda ki dağ
Sen ki sığındığım liman
Sen ki gözlerinde kaybolduğum, Ve sen ki kalbinde huzuru bulduğum
Bazen hüzne bulaşır, bazen kederde buluşuruz
Varsın el ele çıkarız, huzurda son buluruz.
Bir limanım ben kalbinin kıyısında
Suların akışıyla beraber düşüncelerim derin, aklım kara bulut, gözlerim yol bulucu, ve kalbim bu yolun sonu.
Yolun sonu var mıdır derim usulca
Fikirlerim konuşur aklımca
“Görmek için şart mıdır yaşamak, yoksa yaşamak için şart mıdır görmek”..
Ben bir seni bilirim
Ben bir seni yaşarım
Varsa her işin sonunda bir hayr
Ben o sonu seninle tamamlamaya varım.