2000

Verse 1:
Geceler karanlık, sokaklar soğuk,
Yağmur damlaları, düşer omuzuma.
Gökyüzünde yıldızlar, sessizce konuşur,
Gönlümde acı, içimde umutsuzluk.

Kimsesiz sokaklarda büyüdüm ben,
Annesiz bir çocuk, kimin umurunda?
Babam kayıplarda, annem nerelerde?
Her adım, bir özlem, bir yabancı dünya.

nakarat:
Annesini arıyor, kimsesiz bir çocuk,
Kalbi paramparça, gözleri dolu gözyaşı.
Geceleri yatağında, yalnızlıkla boğuşur,
Hayalini kurar, kayıp rüyasında.

Verse 2:
Sensiz sokaklar, soğuk rüzgarlarla dolu,
Annenin kokusu, uzaklarda kaybolu.
Gözleri arar, umutla her yabancıyı,
Belki annesi gelir, geri döner diye.

nakarat:
Annesinin sesi, rüyalarına karışmış,
Aşk dolu bir özlem, göğsünde yanmış.
Gözyaşları düşer, her düştüğü adımda,
Kimsesiz bir çocuk, arar anasını yıldızlarda.

nakarat:
Annesini arıyor, kimsesiz bir çocuk,
Kalbi paramparça, gözleri dolu gözyaşı.
Geceleri yatağında, yalnızlıkla boğuşur,
Hayalini kurar, kayıp rüyasında.


Belki bir gün, bulur yitik yarını,
Annesinin elleri, sarar onu yeniden.
Gökyüzünde parlayan yıldızlar tanık,
Kimsesiz çocuğun hikayesi, acı bir roman.

nakarat:
Annesini arıyor, kimsesiz bir çocuk,
Kalbi paramparça, gözleri dolu gözyaşı.
Geceleri yatağında, yalnızlıkla boğuşur,
Hayalini kurar, kayıp rüyasında.


Sessiz sokaklarda, yürür yalnızca,
Annesinin izini sürer, gözleri yaşlıca.
Belki bir gün, bulur sevdiği elleri,
Kimsesiz çocuğun hikayesi, burada biter.