Verse 1:
Kabullen geçmişi, dönme ardına
Enkazın içinde, bakma ardına
Mahvolmuş hayatın, yorma kendini
Toparlarsın elbet, kırma kalbini
Belki büyürsün, yeşerirsin sende
Çıkarırsın sessiz haykırışları ruhundan

Nakarat:
Bağırmak isterdim
Hıçkırarak ağlamak
Gittiğin sokaklarda, ardından bakmamak
Uğrarsın evime, kalbinde büyük bir boşlukla
Ararsın mumla, sahip çıkamadığın kalbi

Verse 2:
Yanıyor evi henüz içinde yaşıyorken
Yıllarca büyüttüğü aşka başkaları sahip çıkıyorken
Gelmemeye giden bir adam kokuyordu
Gidişine takılı bir kadın ağlıyordu

Güneş yanar ufkumun üst katında,
Bir serinlik gizlenir yaprakta.
Adın düşer yüreğin kanatında,
Sevda büyür yazların toprakta.

Bir kuş iner göğsümün kıyısına,
Umudum var günlerin ışımasına.

Senle parlar gökyüzü, denizler,
Sensiz solmaz içimdeki izler.
Yazın rengi kalbime sinende,
Her bir nefes sen diye tüterler.

Rüzgâr eser ılıkça sahillerden,
Bir ezgidir yükselen derinlerden.
Gözlerinle süzülen serinlerden,
Hayalime düşersin sevinçlerden.

Bir kuş iner göğsümün kıyısına,
Umudum var günlerin ışımasına.

Senle parlar gökyüzü, denizler,
Sensiz solmaz içimdeki izler.
Yazın rengi kalbime sinende,
Her bir nefes sen diye tüterler.