Kalmamıştı inancım aşka
Ve sen çıktın geldin..
Benim en özel misafirim, kalp anahtarım

Aşk ile aldım kalemimi elime
Ve gülüşünü düşünerek kurdum tüm cümlelerimi
Sen ki arkamda ki dağ
Sen ki sığındığım liman
Sen ki gözlerinde kaybolduğum, Ve sen ki kalbinde huzuru bulduğum
Bazen hüzne bulaşır, bazen kederde buluşuruz
Varsın el ele çıkarız, huzurda son buluruz.
Bir limanım ben kalbinin kıyısında
Suların akışıyla beraber düşüncelerim derin, aklım kara bulut, gözlerim yol bulucu, ve kalbim bu yolun sonu.
Yolun sonu var mıdır derim usulca
Fikirlerim konuşur aklımca
“Görmek için şart mıdır yaşamak, yoksa yaşamak için şart mıdır görmek”..
Ben bir seni bilirim
Ben bir seni yaşarım
Varsa her işin sonunda bir hayr
Ben o sonu seninle tamamlamaya varım.

Elbette, şarkı sözlerini herhangi bir not veya yorum
Tüm kötülüklerimden seni sakındım
Sadece seviyor gibi yapmana yakındım
Belli etmesem de birçok kez alındım
Kimse duymasa bile ben bunu haykırdım

İstemesem bile artık buna alıştım
Hisleri değil seni unutmaya çalıştım
O gün yine boş hayallerime dalmıştım
Her şeyi nedense kendim için sanmıştım

Sen benimsin de ben senin miyim?
Son çaresisin bitmeyen dertlerimin
Belki de budur kaderimden dökülenlerin
Savrulsa da dağılsa da alnımdaki kaderimin

Derdin derdim de benim derdim
Hayal edemediklerini önüne serdim
Tüm sevgimi bir tek sana verdim
Ama yine de görmediğin yerdeydim

Gülü seven dikene katlanır
Dikeni seven güle katlanmaz
Bir sahtekârın ardından gecelerce ağlanmaz
Koca yürekte olsa bunlara dayanmaz

Sen benimsin de ben senin miyim?
Son çaresisin bitmeyen dertlerimin
Belki de budur kaderimden dökülenlerin
Savrulsa da dağılsa da alnımdaki kaderimin

Acıtmaz artık solmuş gülün dikeni
Ama gerçekler acıtır bunu bileni
Duymaz ki kimse kendi çilesini
Artık alıştım sayamadım gideni

Tüm hislerimi sende harcadım
Sonra da böyle duygusuz kaldım
Sürekli ben en derinlere daldım
Yalnızlığımla tek başıma kaldım

Hep duygusuz olmaktan korktum
Bak korktuğum adam oldum
Aynı şeyleri yaşamaktan yoruldum
Zamanla ben bile biraz duruldum

Elbet herkes bir gün alışacak
Bu duyguları kendinden de sakınacak
Yalnız olsa bile etrafına bakınacak
Belki hislerine, duygularına takılacak

Nasıl unuturum geçmişi çektim ona perde
Sigaramı yaktım her üzüldüğüm derde
Aşık olduğum o kadın bi bilsem nerde
Dayanacak yürek mi, kalmadı ki bende

Tek kalınca anlarsın sofrada
Maziye dalarsın her bi lokmada
Değerin bilinse de sonrada
Anlamazsın zaten gerek yok sormana

Elbet herkes bir gün alışacak
Bu duyguları kendinden de sakınacak
Yalnız olsa bile etrafına bakınacak
Belki hislerine, duygularına takılacak

Acıtmaz artık solmuş gülün dikeni
Ama gerçekler acıtır bunu bileni
Duymaz ki kimse kendi çilesini
Artık alıştım sayamadım gideni

Yine gece, yine ben…
Kafamda dönüyor aynı filmden sahneler
Sustum, çok oldu…
Belki bir tek kendime bile anlatamıyorum artık

Sen geçmedin içimden, ben seni bıraktım
Kalbim düştü elimden, sen onu yakmadın
Sustum hep derinden, sesim çıkmadı
Yandım ama belli etmedim, çünkü sen bakmadın

Ben sana ben gibi geldim, sen herkese döndün
Bi kere durmadın içimde, her sözü söndürdün
Gecelere sardım dertleri, uykuya küsüm
Kalbim mezar gibi, hâlâ içinde yüzün

Beni ben sandın, ama ben çoktandır eksik
Aynalara bile yansımıyor bu kimlik
Yolun sonunda bekleme beni
Ben yolun kendisiyim artık, geri dönüşsüz gittik

Sen geçmedin içimden, ben seni bıraktım
Kalbim düştü elimden, sen onu yakmadın
Sustum hep derinden, sesim çıkmadı
Yandım ama belli etmedim, çünkü sen bakmadın

Ne zaman ağlasam içime yağar…
Kimse bilmez, kalbim ne kadar dar
Ben seni hep bildim ama sen
Hiç beni tanımadın, içimde bir mezar var


Zaman geçti ama geçmedi izlerin
Sana yazmadım, yazdıklarım hep kendim için
Sildim adını duvarlardan
Ama sen hâlâ duruyorsun içimde, dipte bir şeylerin

Sen geçmedin içimden, ben seni bıraktım
Kalbim düştü elimden, sen onu yakmadın
Sustum hep derinden, sesim çıkmadı
Yandım ama belli etmedim, çünkü sen bakmadın